Warto wiedzieć
Wspinacze najczęściej wspinają się na kamienie, skałki, czy góry zbudowane z różnego rodzaju skały: piaskowca, zlepieńca, wapienia, łupka czy granitu.
Alternatywą dla naturalnych form skalnych są sztuczne obiekty wspinaczkowe, służące jako miejsce treningu, a także ? coraz częściej ? areny zawodów. Z braku takich miejsc, zainteresowanie wspinaczy wzbudzają również murki, ściany budynków, pomniki, mosty ? ten rodzaj wspinania znany jest jako urban climbing lub buildering.
Ze względu na kąt nachylenia (nastromienie), teren wspinaczkowy może być połogi, pionowy, przewieszony, a nawet stanowić sufit (przez wspinaczy określany mianem dachu).
Trudności pokonywanego terenu opisuje się skalą trudności, a przebieg drogi wspinaczkowej za pomocą opisu drogi (tzw. topo).
Najczęściej wspinaczka odbywa się w górę, przemieszczanie się w poziomie nazywamy trawersowaniem.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wspinaczka#Teren_dzia.C5.82ania
Bezpieczna wspinaczka
W ostatnich latach na rynku pojawiło się naprawdę wiele różnego rodzaju sprzętu wspinaczkowego, który może podnieść znacząco bezpieczeństwo osób uprawiających wspinaczkę. Do takiego ekwipunku należy przede wszystkim sprzęt asekuracyjny. Osoby, które zajmują się tym sportem na poważnie zawsze starają się zadbać o prawidłowe zabezpieczenie podczas nieraz bardzo trudnego wspinania się po stromych skałkach czy wielkich ścianach skalnych. Asortyment taki, jak haki, kołki czy pętle powodują, że można naprawdę zachować bezpieczeństwo nawet w tej trudnej i ryzykownej dyscyplinie sportowej. Warto więc przed wyprawą na skałki uzbroić się w tego typu wyposażenie aby mieć pewność, że nasza wycieczka na pewno nie skończy się tragicznie.
Etyka a asekuracja własna
Społeczność wspinaczkowa jest podzielona w kwestii "obijania" dróg (czyli umieszczania na drogach stałych punktów asekuracyjnych). Część wspinaczy jest przeciwna obijaniu rejonów, w których istnieje możliwość stosowania własnej asekuracji. Wspinaczka z własną asekuracją w mniejszym stopniu ingeruje w wygląd skały, może być zatem uważana za bardziej proekologiczną. Częściowym kompromisem pomiędzy zwolennikami obijania dróg a zwolennikami wspinaczki tradycyjnej jest przyjęcie, że nie obija się dróg, na których istnieje możliwość dobrej asekuracji z kości i friendów (z reguły, drogami takimi są rysy), oraz wprowadzenie stref ochrony rys, polegających na nieobijaniu dróg leżących w bezpośrednim sąsiedztwie rysy.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Asekuracja_w%C5%82asna